My Profile
บทนำ
ข้าพเจ้าชื่อนพรัตน์ สุขแดง ชื่อเล่นปู่ตั้งให้ว่าแฟนต้า แต่ตอน 2 ขวบไม่สบายหนัก เลยให้หลวงตาเปลี่ยนชื่อให้ เป็น โก้ เพราะมีสุนัขตัวนึงถูกทิ้งไว้ที่วัดแล้วก็หลวงตาเอามาเลี้ยงแล้วไม่มีชื่อเลยตั้งชื่อว่าโกโก้ หลวงตาเลยบอกว่า ให้ผมชื่อโก้เหมือนสุนัขตัวนั้น จะผูกดวงแล้วผมจะอายุยืน ชื่อเล่นผมก็เลยชื่อ โก้ ผมจะดีใจหรือเสียใจดี ผมเกิดวันที่7 ธันวาคม พ.ศ.2534 ผมเป็นคนกรุงเทพ ครอบครัวมีกัน 4 คน พ่อ แม่ ผมและน้องสาว1คนชื่อน้องเบน
บทตาม
การศึกษาผมเริ่มเรียนตั้งแต่ 4 ขวบ เรียนเตรียมอนุบาลที่โรงเรียนพีรยานาวิน เมื่อเข้าไปเรียนวันแรกผมเป็นคนเดียวที่มีความสุข เพราะแม่ผมบอกว่าผมไม่ร้องไห้เหมือนคนอื่น ผมอยากเข้าไปเรียน ตั้งใจเรียนแต่เด็ก 555 พอถึงอนุบาล3 ผมได้รับเลือกให้เป็นประธานนักเรียน เป็นความภาคภูมิใจมาก เพราะเป็นสิ่งแรกที่ทำให้พ่อแม่มีความสุขและภาคภูมิใจในตัวผม
แล้วผมไปต่อป.1 ที่โรงเรียนบางบัว(เพ่งตั้งตรงจิตรวิทยาคาร) ได้ประสบการณ์จากโรงเรียนนี้มากเพราะได้เป็นกรรมการนักเรียน เป็นนักฟุตบอลโรงเรียน ได้ไปแข่งงานวิทยาศาสตร์ ของ สสวท ตอนช่วงประถมเรียนดีมาก จนจบป.6 ได้ไปสอบเข้าม.1 ที่โรงเรียนสารวิทยา ก็สอบได้ แต่ช่วงนี้เกเรมาก ทำให้การเรียนแย่แบบสุดๆ แล้วยังขาหักตอนม.3 ทำให้ต้องเลิกเล่นฟุตบอล แต่ผมก็ยังปรับตัวทันทำเกรดพอที่จะต่อม.4ที่โรงเรียนนี้ได้
ต่อมาผมหันมาตั้งใจเรียนอย่างจริงจัง จนจบม.6ได้ แล้วได้มีรุ่นพี่ฝึกสอนคนนึงเป็นนิสิตฝึกสอน
ของมศวเรียนพลศึกษา ได้มาแนะนำผม เพราะผมชอบกีฬา อยากเป็นโค้ชฟุตซอล พี่เลยแนะนำให้มาลองสอบที่พลศึกษา มศว แล้วก็สอบได้ผมจึงได้มาเข้าเรียนที่มศว แล้วผมก็มารู้ว่าเป็นคณะที่มีชื่อเสียงมาก เพราะเป็นพลศึกษาที่เดียวในประเทศไทย ทำให้ผมอยากเข้ามาอยู่ในคณะนี้มากขึ้นกว่าเดิมอีก แต่พอถึงเวลาสอบสัมภาษณ์ ผมก็สอบสัมภาษณ์ผ่าน แต่ต้องไปเรียนที่องครักษ์ก่อนที่จะเข้ามาประสานมิตร พ่อกับแม่ก็ไม่อยากให้เรียนเพราะมันไกลบ้าน ก็มีปัญหานิดหน่อย แต่ก็อธิบายจนพ่อแม่เข้าใจ ก็ได้เรียนที่นี้จนถึงปัจจุบัน
บทเสริม
สิ่งที่คนอื่นบอกผมมาว่าผมเป็นคนยังไง ผมเป็นคนนิสัยไม่ค่อยดีนัก พูดตรงมาก ตรงจนคนอื่นเสียใจ แต่ผมพูดมาจากใจนะ สิ่งดีผมก็มี ผมเป็นคนซื่อสัตย์มาก รักครอบครัวมากแต่ไม่ชอบแสดงออก รักเพื่อน รักแฟน 555 ผมเป็นนักกีฬาฟุตบอล-ฟุตซอล ก็ต้องมีทีมที่ชอบ ถ้าเป็นฟุตบอล ก็ต้อง ลิเวอพลู เลย แต่ถ้าฟุตซอล ต้องทีมชาติไทย
บทสรุป
ชีวิตผมมันก็ไม่มีอะไรมาก ผมทุกอย่างเพื่อความสุขของคนอื่นมากกว่าตัวเอง เพราะผมเห็นคนอื่นที่ผมให้มีความสุขผมก็มีความสุขมากแล้ว
